સળગતો શશિ !

તું જો એકવાર કહી દે ને કે: બકા એ તો થાય તો સત્તર પતંગ કપાયાનો ગમ ભૂલી જવાય. ભલેને ઘણી ઉંમરલાયક તેઓ દેખાતી હોય બહેનોને આપણાંથી કદી આંટી ના કે’વાય. ઝાડ પર બેઠેલ વાંદરો એ જાતે નક્કી કરશે, એને ના કહેશો શું ખવાય અને શું ના ખવાય. યોગ્ય હેતુ હોવો જોઈએ કોઈ પણ કામ માટે સિગારેટ સળગાવવા કઈં દિપક ના ગવાય જો તમે પરણેલા હશો તો ઘરમાં પૂરતાં થશે, સમજજો, બહારના ઝઘડા ઘરમાં ના લવાય. ટ્રાફિક પોલીસની એ મહેરબાની છે ‘અધીર’ અમદાવાદ મેગાસિટીમાં રોંગ સાઈડે જવાય. ~ અધીર અમદાવાદી 

છીંકણીના તણાતાં સડાકાઓ ક્યાં ગયા? કડક ધોતિયાધારી કાકાઓ ક્યાં ગયા? કાપવાની ચપ્પાથી જેની એક મઝા હતી, સાબુના લાંબા-લાંબા લાટાઓ ક્યાં ગયા? લગ્ન પછી મીંદડી બની ગયા છે દોસ્તારો, સિંહ હોવાના એમના ફાંકાઓ ક્યાં ગયા? એક કેળું આપીને ફોટા પડાવે છે દાનવીરો, નામ વિના કરોડો દેનાર દાતાઓ ક્યાં ગયા? ‘અધીર’ જીમમાંથી નીકળતા જુવે કટપીસ, અંદર જે જતા’તા એ તાકાઓ ક્યાં ગયા? અધીર અમદાવાદી  ૧૦-૧૦-૨૦૨૧ 

શહેરમાં હોર્ડિંગ ઊભા છે, તમે જોઈ શકો છો. ડીવાઈડરે છોડ સુક્કા છે, તમે જોઈ શકો છો. દિવસમાં ચારસોને સાત એ વાયદાઓ કરે છે, નેતાના શબ્દો સસ્તા છે, તમે જોઈ શકો છો. હોય ખીસામાં વજન તો થાય કામ ફટાફટ, રૂપિયા વિના ધક્કા છે, તમે જોઈ શકો છો. કુંડાળાની મધ્યમાં લાગેલાં તીર દેખાય છે? અમે છોડેલાં તુક્કા છે, તમે જોઈ શકો છો. નોબલ, જ્ઞાનપીઠ કેમ ન મળ્યા 'અધીર’ને? ગઝલની આ ગુણવત્તા છે, તમે જોઈ શકો છો. ~ અધીર અમદાવાદી 

કામમાં કચાશ છે ક્યાંકને ક્યાંક. ભીંતમાં ભીનાશ છે ક્યાંકને ક્યાંક.  રેડ સિગ્નલ છતાં નાસી જાય છે,  ડંડામાં કુમાશ છે ક્યાંકને ક્યાંક.  રાત રાત જાગ્યાની ચાડી ફૂંકે છે,  આંખમાં લાલાશ છે ક્યાંકને ક્યાંક.  ઉલટતપાસમાં જણાવશે તિરાડો,  રેતમાં ખારાશ છે ક્યાંક ને ક્યાંક.  અશ્વ નાસી જાય, તાળું તબેલાને,  તંત્રમાં ઢીલાશ છે ક્યાંક ને ક્યાંક.  સાંભળીને પ્રવચન હસવા લાગ્યા  વાતમાં ડંફાશ છે ક્યાંકને ક્યાંક.  રાત કે અંધારું બધે ક્યાં હોય છે?  દુનિયામાં ઉજાસ છે ક્યાંકને ક્યાંક.

છે  ભમ્મરિયા કુવા જેવી આંખો, ઉપરથી ડુબાડવાનો શોખ રાખો. કોઈ દેખાડી જાય ખ્વાબ નકલી, ને જોઈ લો? જાગો ગ્રાહક જાગો. એક બે ક્ષણનો નથી અફસોસ; વીતી ગયો છે જન્મારો આખો. પાછું આપી દો જે જે મારું હતું; તમારું હતું તે તે છો તમે રાખો. એક તૂટે તો એનો શોક કરીએ; ખ્વાબ તો આવે ને જાય લાખો.